خاک غم

 خاک غم

تو با قلب پر مهر خود به سوی من آمدی ولی من هدیه ای جز ستارگان نداشتم که نثار قدم های تو کنم...و ستارگان برای تو، دور و سرد بودند و من بیهوده از زیبایی آنها برای تو سخن گفتم.... تو نیز رفتی برای اینکه به انبوه مردمان بپیوندی و با خیال و امید آنها زندگی کنی. ولی من برگشتم بر همان خاک غم که ایستاده بودم، و تو را می نگرم که دور می شوی و به انبوه مردمان می پیوندی... و خیال آنها وامید آنها چون ابری تورا فرا می گیرد......

                                       ب.جلالی